زبان رایج مردم استان مرکزی فارسی است. در برخی مناطق مانند دهستان رودبار تفرش و قسمتی از روستاهای شهرستان‌های فراهان، خنداب، کمیجان، شازند، اراک، ساوه و زرندیه و خمین به ترکی محلی نیز سخن می‌گویند.
در دلیجان و محلات مردم به زبان راجی حرف می‌زنند. در برخی روستاهای شهرستان‌های کمیجان (مانند وفس)، زرندیه (مانند الویر) و تفرش (مانند کهک) به زبان تاتی سخن گفته می‌شود که ریشه در زبان مادی دارد.
در بخش گسترده‌ای از مناطق غربی و جنوبی استان، در مرز لرستان و همدان در شهرهای خمین، شازند وخنداب مردم به زبان لری با گویش لری بختیاری و لری ثلاثی صحبت می کنند که دامنه آن تا تاشهراراک نیز کشیده شده‌است.
خلجی که در بخش خلجستان استان قم بیشتر گویشور دارد، در روستاهای آشتیان و تفرش نیز گویشورانی دارد. در پاره‌ای از روستاهای شازند، خرقان و ساوه که ارمنی نشین‌اند و نیز در بخشی از شهر اراک که تا چند دههٔ قبل ارمنی‌نشین بود، زبان ارمنی نیز صحبت می‌شود.
اهل شهباز از بخش های شازند م
با توجه به اینکه اینجانب
بازبان های غرب کشور بختیاری لک ولری ، کردی کرمانشاه و حتی کردی عراق
آشنا هستم
لهجه خود شازند وروستاها لهجه ازنای لرستان است با کسره(مه) تابازنه و ازهفته تاخمین اغلب روستاها لهجه بختیاری با ضمه(مو) دارند
اغلب قدیمی ها پیران لباس وکلاه لری داشتند و مادربزرگم گاهی اوقات مثلاً میگفت سی کو(نگاهکن)
فقط بجای سی میگفتند بری(برای)
جالب اینکه اصطلاحات کردی را در زبان می دیدم
سیلاب به کردی لفاو و در شازندی له په او حتی ف عربی هم ندارد
مثلا هناسه نفس زنان آه کشیدن که شازندی آن هنوچه
حتی در زبان شازندی به زلزله، زه مین چو ننه، میگفتند
کوه جالب چال خاتون در حصارمحمدیه نقطه به نقطه آن نامگذاری قدیم دارد و کسی معنی آنها را نمیداند
مثلا گورا که در کردی یعنی بزرگ البته به معنای گبرها
هم معنی می دهد،یا نسارا به معنای پشت به آفتاب و سایه گیر و..
امیدوارم مفید بوده باشد